Choć może trudno w to uwierzyć, ale nie ma domu, budynku, zakładu, firmy, w którym nie znajdowałby się sprzęt, konstrukcje, elementy z udziałem śrub. One są wszędzie. W zasięgu naszego wzroku jest przynajmniej jeden przedmiot zawierający śruby (np. śruby nierdzewne).
W zależności od miejsca urządzenia posiadają mniej lub więcej śrub, które warunkują ich funkcjonowanie. Śruby nierdzewne są spoiwem części, a te tworzą maszyny, sprzęt używany w domu, w pracy, w celach rozrywkowych i innych.
Śruby mają prostą budowę, na którą składają się trzon oraz łeb. Jednak najważniejszą częścią śruby jest gwint. To właśnie od niego zależy nałożenie nakrętki i połączenie dwóch przedmiotów. Bez nakrętki śruba wypadnie, ale bez gwintu nie można zamocować nakrętki. Dopasowanie nakrętki do gwintu śruby pozwala złączyć dwie rzeczy na stałe. To daje pewność, że połączenie będzie trwałe.
Gwint wykonuje się za pomocą tokarki. To wynalezione w XIX wieku urządzenie pozwala uzyskać jednakowy gwint we wszystkich śrubach użytych do zbudowania danej maszyny, mebla czy innego przedmiotu. Dzięki jednakowym gwintom nie ma problemu z dobraniem nakrętek nieoryginalnych.
Dziś trudno sobie wyobrazić, żeby zakupione śruby nierdzewne miały różne gwint, ale w przeszłości tak właśnie bywało. Wszystko zmieniło pojawienie się tokarki, która ułatwiła życie i producentom dóbr, i miłośnikom majsterkowania.
Znacznie wcześniej pojawiły się śruby (choć śruby nierdzewne to przy nich stosunkowo młody wynalazek). O ich istnieniu donoszą już źródła z IV w. p.n.e. (pierwszą śrubę skonstruował ponoć Archytas z Tarentu, a opisał ją później Archimedes).